In Memoriam Stoffer Sprang

Aan het begin van het nieuwe seizoen moeten wij helaas ook stilstaan bij het verlies van een van onze grootste leden: Stoffer Sprang.

Een schaakvereniging heeft vele leden. Alle leden zijn even belangrijk, maar sommige leden zijn net iets belangrijker. Omdat juist die leden laten zien waarom de schaakvereniging bestaat: plezier in het spel, waarbij sportiviteit hoog in het vaandel staat, het sociale zodat iedereen het gevoel heeft dat hij alleen voor jou aandacht had, hulpvaardig om de vereniging te ondersteunen wanneer de schaakvereniging er behoefte aan heeft en loyaal door de jaren heen.

Dat gold zeker voor Stoffer Sprang. Geboren in Appingedam en opgegroeid in Slochteren, nabij de gasbelt van Nederland. De omgeving waarin hij het geluk van zijn leven vond in de persoon van Fopke Brondijk, zijn vrouw. In de paar keren dat ik het voorrecht had om bij hun thuis te mogen komen, voelde je de warmte die ze voor elkaar hadden. Hoeveel jaar er ook verstreken zij zagen elkaar met dezelfde liefde als uit het begin. Trots op elkaar en gelukkig met elkaar, zoals alleen mensen die het geheim van een goed huwelijk dat kunnen. Waarmee ze ook bij andere een warme deken boden.

Die warmte was voor Stoffer vanzelfsprekend. Dat karakter zat bij hem tot in de kleinste adertjes. Vanuit zijn jeugd was hij gelovig opgevoed en hij heeft zelf jarenlang in diverse gemeenten een actieve bijdrage geleverd. Het was een deel van hem, ook al worstelde hij met de vragen waar een ieder mee worstelt. Vragen waar geen antwoord op komen. En toch vond hij ook zonder zijn antwoorden zijn weg. Waarbij hij zich zelf nooit heeft verloochend.

Als je Stoffer op foto’s van vroeger ziet, zie je een statige man in voorkomen, en bescheidenheid en het gewone in uitstraling. Iemand waarmee het natuurlijk is om contact mee te zoeken. En niemand vond een gesloten deur. De deur stond bij Stoffer altijd open. En altijd bereid om nieuwe dingen te leren.

Zoals schaken. Stoffer heeft het schaken letterlijk op de achterbank van een auto geleerd. Van beroep was Stoffer electricien en hij werkte in die dagen voor het grote Croon Electrotechniek. Daarvoor moest hij her en der naar klussen toe. Waarbij natuurlijk werd gecarpoold. Om de tijd tijdens het rijden aangenaam te passeren, begon hij met een collega te schaken. En Stoffer vond het leuk. Zo leuk dat hij besloot om bij een schaakclub te gaan schaken. En het is ons geluk geweest dat hij via via bij Charlois Europoort is uitgekomen.

Nu was Stoffer niet de meest begaafde speler op de 64 velden. Hoewel hij speelde om te winnen, lukte hem dat niet altijd. Hij berustte zich schijnbaar in het verlies, maar kon de partij nog wel een paar dagen meedragen. Maar als hij verloor keek hij naar wat hijzelf verkeerd had gedaan en hoe hij dat anders had moeten spelen. Stoffer kon wel tegen zijn verlies en kon zelfs door zijn eigen teleurstelling heen oprecht blij zijn voor zijn tegenstander. Dat is niet iedereen gegund en juist dat maakte Stoffer zo’n aanwinst voor onze vereniging.

Een tweede natuur van Stoffer was zijn hulpvaardigheid. Hij wilde graag helpen. Niet uit eigen belang maar echt om iets voor een ander te kunnen doen. Een verschil, hoe klein ook, te kunnen uitmaken. Hij heeft veel voor de vereniging gedaan. Hij zorgde ervoor dat het materiaal tiptop in orde was. Hij repareerde klokken (en bij die analoge klokken is dat geen sinecure), hij lijmde dozen, hij waste de schaakborden en hij controleerde en registreerde alle dozen. Wij zullen nooit een betere materiaalman krijgen dan die wij hadden.

Hij zag het probleem hoe wij de digitale klokken wekelijks opruimden. En heeft daarvoor een kist gemaakt, die wij al snel de duiventil noemde. Het was en is het voorbeeld van zijn liefde en loyaliteit voor onze vereniging. Wij zullen die ook blijven gebruiken.

Het was dan ook terecht en niet meer dan vanzelfsprekend dat toen Stoffer zieker werd en Fopke het lidmaatschap van Stoffer namens hem opzei, het bestuur die opzegging beleefd heeft afgewezen. Voor Charlois Europoort kon het niet anders zijn dat wij Stoffer als lid wilde behouden, ongeacht of hij nog wel of niet zou kunnen komen. Stoffer hoort bij onze vereniging en dat zal niet veranderen.

Helaas is Stoffer door de ziekte die hem van onze vereniging afhield op 20 juni 2014 overleden in de leeftijd van 82 jaar.